03 Nisan 2010

Aaa? Hâlâ burda mısın, Kişi?

Ne sen sor ne ben anlatayım. Yazar tıkanması değil elbet bu ama insandaki moral belli bir seviyenin altına düştü mü benim gibi hiçbir şey yapmak istemeyerek haftalarca duvarlara bakarak geçebilir zaman. Sanırım sorun uzun süre aynı mekanda kalmakta. Arada bir hava değişimi çok önemliymiş (bu, hastane olsa da).

Seni kırdıysam üzgünüm be Kişi; ama kabul et sen de hiç aramadın beni.

-------------------------------------------------------------------------------------


Sabahın bu erken saati, gece tatlı bir serin, sokaklar bomboş, evler karanlık, sokak lambaları sadece bizim görmediğimiz ya da görmeyi bir türlü akıl edemediğimiz şeyleri aydınlatıyor.

Bu saat, uykusuzluğun ödülü gibi.

Tüm o evlerde uyuyan insanların nefes seslerini işitebilsem belki durduğum yerde ben de uyumaya başlardım. Ancak duyulmuyor sesleri. Sadece hayal edebilirim. Ürkekliğim beni huzurlu ve ritmik bir nefes sesinin 'her şey yolunda, güvendesin' demesine muhtaç kıldı sanırım.

Horlamalar bana hastalıklı bir yeşili andırır.

----------------------------------------------------------------------------------

Bu kadar. Haden.

Art by vxside

2 yorum:

Adsız dedi ki...

tabi buradayım, sende orada ol ama..

Özge T. dedi ki...

ben hala buradayım ama sen neredesin??? Yazılarını bekliyoruz, bizi burada unutma!