Bugün, bir türlü yazmaya başlayamadığım günlerden, Kişi. Sanırım şu gece yazmalarına fazla alıştım, gündüz vakti aklım nispeten ketum duruyor. Ya da ketumluktan ziyade yoğunlaşamıyorum desem daha doğru olur sanırım.

Dinlediğim müziklere bakıyorum da, çoğu hoş melodili pek sert olmayan müzikler. Müzik arşivinden birkaç heavy metal parça dinlemeye çalışıyorum, kafam kaldırmıyor sanki. Neden böyle olduğunu merak ediyorum. Ne zamandan beridir böyle?

Ben neden metal müziği severdim ki?

Düşünüyorum da, metal müziğin gümbür gümbür ritminin verdiği kudret duygusunu, soloların çığlıklarının yaşattığı kendinden geçmişlik hissini seviyordum. Ayrıca metal müzik sana sadece aşktan ya da kişisel duygulardan bahsetmez, bahsetse de bunu çok farklı açılardan ele alır. Elbet bir yığın değişik alt türü var, fakat ben bunları bir bütün olarak ele almak istiyorum: Metal müzik sana bir hikaye anlatır, kelimelerini özenle seçer. Birçok değişik konuda olabilir. Ölümden de bahsedebilir yaşamdan de, ölüm isteği ve yaşama güdüsü, kötülük ve iyilik, şeytani şeylerden ya da kutsallıktan Bunları söylerken bağırmaktan çekinmez. Çekinmez diyorum, metal müzik öfke, kıskançlık, hırs, isyan, aldırmazlık gibi duygulardan bahsetmekten kaçınmaz. Bunlardan bahsederken de oldukça 'duyguludur'...

Ve artık pek kafam kaldırmıyor. N'oldu kine?

Art by Ender008 @DeviantArt