31 Mayıs 2007

kıl kanat

Bir kol mesafesinde gizli küçük aydınlıklar. Kapkara sayfalar arasındaki anlamlı sözcükler. Uzanmak gerek pek tabii ki; fakat... Pas geçmeden edemiyor kişi, sonu yok ki bunun. Ne fırsatlar fosillenmeye bırakılmış sıralı tahtlarında. Ben ki tembel arkeolog, boş dakikalarımla kafayı bulmuş. Bilginin varlığından haberdar kendisinden yoksun. Sustum gitti işte, böylesi sanki daha huzurlu. Fakat tatminkâr değil...

2 yorum:

ILGIN dedi ki...

"Ben ki tembel arkeolog, boş dakikalarımla kafayı bulmuş."

Betimleme ustası :)

Gorgi dedi ki...

Arada geliyor işte.